انواع ارز دیجیتال یا کریپتوکارنسی

SanaAdmin

انواع ارز دیجیتال یا کریپتوکارنسی

ارزهای دیجیتال یا کریپتوکترسی ها به دسته‌های مختلف تقسیم می‌شوند.

  • کریپتوکارنسی ها

این دسته برای دریافت و پرداخت و به طور کلی برای استفاده به صورت روزانه طراحی و ایجاد شده‌اند. مثلا برای پرداخت پول غذا در رستوران، خرید کامپیوتر و یا هر چیز دیگر. لایت کوین و بیت کوین در این دسته قرار می‌گیرد، اما در حال حاضر بیت کوین به دلیل انجام تعداد کم تراکنش در شبکه، خیلی گزینه‌ی مناسبی برای این هدف نیست علی‌رغم اینکه در ابتدا با هدف استفاده برای کاربردهای روزانه طراحی شده بود.

  • Privacy Coin

ارزهای دیجیتالی که با هدف ناشناس بودن تراکنش و عدم امکان ردیابی تراکنش به وجود آمدند. به عبارتی تراکش‌های خصوصی را می‌توان با استفاده از این نوع ارزهای دیجیتال انجام داد. زی کش و مونرو دو نمونه از پرایوسی کوین ها هستند.

  • Coin as a Service (رمزارزهای خدمت دهنده)

با هدف کم کردن یک مشکل در جامعه و به عبارت ساده برای خدمت به جامعه به وجود آمده‌اند. به عنوان مثال اتریوم با هدف فراهم کردن بستری مناسب برای قراردادهای هوشمند به وجود آمد. محیطی که بتوان پروژ‌ه های مختلف را بر روی آن اجرا کرد. بیش از 90 درصد توکن‌ها بر روی شبکه اتریوم فعالیت می‌کنند. درواقع اتریوم بر خلاف بیتکوین که با هدف پرداخت و دریافت به وجود آمده بود، در نظر داشت به عنوان کامپیوتر دنیا شناخته شود.

  • استیبل کوین ها (Stable coin)

ارزهای دیجیتالی که پشتوانه دارند. پشتوانه می‌تواند ارز فیات یک کشور باشد یا طلا و یا حتی یک شرکت شناخته‌شده. استیبل کوین‌ها را با عنوان ارزهای دیجیتال با ثبات نیز می‌شناسند. تتر (USDT) یکی از استیبل کوین‌ها به حساب می‌آید که دلار آمریکا پشتوانه‌ی آن است. می‌توان به جای ارسال و پرداخت دلار در پلتفرم‌های رایج از تتر که هم‌ارزش دلار آمریکا است استفاده کرد. در این صورت یک انتقال دارایی در زمان کم و با کارمزد بسیار پایینتر خواهید داشت.

  • توکن کاربردی یا خدماتی (Utility Token Or App Coin)

Utility token به توکن‌هایی اشاره می‌کند که برای کاربردی خاص به وجود می‌آیند. به عنوان مثال ممکن است یک توسعه‌دهنده رمزارزی را برای تماشای فوتبال یک تیم خاص طراحی کند. در این صورت آن توکن را فقط به عنوان بلیطی برای تماشای فوتبال آن تیم می‌توان استفاده کرد. به عبارتی این توکن‌ها تنها در سیمستمی که مشخص کرده‌اند ارزش و اعتبار دارند. ابزار دریافت و پرداخت، سیستم فروش و هرآنچه مورد نیاز است در خود سیستم انجام می‌گیرد. رمزارزهای Filecoin و Sia دو نمونه‌ی موفق از Utility Token ها هستند.

  • ارزهای اوراق بهادار یا توکن‌ های تضمینی (Security Token)

این ارزها را می‌توان به عنوان سهام شرکت‌ها معرفی کرد، با اینکه هنوز خیلی در میان مردم شناخته شده نیستند، روز به روز بیشتر به ارزش واقعی خود نزدیک می‌شوند. ICO ها در ارزهای دیجیتال به پیش عرضه‌ی ارز دیجیتال اشاره دارد. درواقع ICO ها از طرف شرکت‌های گوناگون بر روی بلاک چین پیاده‌سازی می‌شوند. به عنوان مثال در نظر بگیرید که شرکتی قصد راه‌اندازی یک پارک بزرگ را دارد و توانایی انجام این کار را هم دارد، اما از آنجایی که این پروژه خیلی بزرگ است به سرمایه‌ی خیلی بیشتری نیاز دارد. این شرکت با برآورد هزینه تعدادی توکن را بر بستر بلاک چین به قیمت مشخص آماده و عرضه می‌کند به طوری که با فروش انها به سرمایه‌ی مورد نیاز دست یابد.

بهتر است سبد دارایی دیجیتال شما ترکیبی از انواع ارزهای دیجیتال مختلف باشد، هر نوع ارز دیجیتال میزان ریسک متفاوتی را دارد و برای هدفی خاص به وجود می‌آید. پروژه‌های Polymath و ZERO در این دسته قرار می‌گیرند.
ارزهای دیجیتال از تنوع زیادی برخوردار هستند. بیشتر آنها کارکرد و ویژگی‌های مشابهی دارند. معروف‌ترین آنها بیت کوین است. اما موارد و گزینه‌های مشهور دیگری هم در دنیای کریپتوکارنسی ها وجود دارد که از آنها می‌توان به ترون (Tron)، ریپل (Ripple)، اتریوم (Ethereum)، لایت کوین (Litecoin)، استلار (Stellar) و مونرو (Monero) اشاره کرد.

این ارزهای دیجیتالی، مشهورتر از گزینه‌های دیگر بازار هستند و به نوعی رهبران بازار ارزهای دیجیتال به شمار می‌روند. شاید برای‌تان این سوال به وجود آمده باشد که وضعیت کریپتوکارنسی در ایران به چه ترتیب است؟

در ایران هم مانند سایر نقاط دنیا، ارزهای دیجیتال مورد بررسی افراد خبره‌ای مانند مهندسان، سرمایه‌گذاران و از همه مهم‌تر دولت قرار گرفته‌اند. البته فعلا به شکل رسمی و قانونی، خبری درباره استفاده و کاربرد این ارزها مطرح نشده است.

ارسال دیدگاه
0

دیدگاه

دیدگاه شما